Metoda McKenzie
Twórcą metody jest fizjoterapeuta Robin McKenzie pochodzący z Nowej Zelandii, który rozpoczął swoją działalność na początku lat pięćdziesiątych, zajmując się głównie leczeniem schorzeń kręgosłupa. W początkowych latach swej praktyki McKenzie zauważył, że u Pacjentów skarżących się na bóle kręgosłupa, u których występowały pewne charakterystyczne objawy, natychmiastową ulgę, przynosiło wykonanie znamiennej dla zespołu serii ruchów, a niekiedy tylko zastosowanie określonej pozycji statycznej. Metoda McKenzie jest metodą fizjoterapeutyczną opartą na dowodach naukowych. Wykorzystuje ona biomechaniczną diagnostykę w celu leczenia zaburzeń mechaniki kręgosłupa, w tym wywołujące zespoły bólowe, oraz stawów obwodowych i kończyn.
Większość zespołów bólowych kręgosłupa ma tło mechaniczne (spowodowane jest zaburzeniami mechaniki kręgosłupa) i nie kwalifikuje się do leczenia operacyjnego.
Ból kręgosłupa może być spowodowany przez nagłe- dynamiczne, bądź długotrwałe- statyczne przeciążenia. W terapii wykorzystuje się czynniki mechaniczne generowane siłami samego Pacjenta, jak i szeroką gamę technik manualnych.
Zasadą jest stosowanie najpierw indywidualnie dobranych ćwiczeń, a dopiero później, jeśli to konieczne, dodatkowo terapii manualnej po wykluczeniu wszelkich przeciwwskazań do jej zastosowania. Po ustąpieniu objawów metoda koncentruje się na profilaktyce. Ze względu na wysoką skuteczność i powtarzalność wyników części diagnostycznej metody McKenzie, jej stosowanie jako pierwszej, wydaje się być celowe dla określenia przyczyn dolegliwości. Metoda McKenzie sprawdza się w sytuacjach, w których inne metody fizjoterapeutyczne nie mają zbyt wiele do zaoferowania. Dzieje się tak np. w przypadku kręczu karku (może on wystąpić m.in. w przebiegu dyskopatii).
Istotą metody jest to, że oferuje ona wielu Pacjentom samodzielne radzenie sobie z bólem (po odpowiednim wcześniejszym wyedukowaniu). Celem nadrzędnym zaś jest zabezpieczenie Pacjenta przed nawrotem dolegliwości.
Wartość diagnostyczna metody McKenzie została w pełni potwierdzona, szczególnie w ostatnich latach, licznymi badaniami naukowymi. Jej skuteczność w porównaniu z innymi metodami biomechanicznymi nie budzi wątpliwości.
Wskazania do metody McKenzie
- dyskopatia (zarówno w stanie ostrym i przewlekłym)
- bóle karku
- rwa ramienna
- bóle krzyża
- rwa kulszowa
- lumbago
Terapia według metody McKenziego bazuje na stosowaniu środków mechanicznych: ćwiczenia, odpowiednio dobrana pozycja statyczna, Terapia Manualna, które wpływają na poprawę mechaniki kręgosłupa lub stawów i tkanek okołostawowych kończyn.
W wielu dolegliwościach bólowych, w obrębie stawów obwodowych i kończyn (schorzenia mięśniowo - szkieletowe), także o charakterze przewlekłym, odpowiednio aplikowany bodziec mechaniczny - odpowiednio dobrane i wykonane ćwiczenie - usprawnia, lub umożliwia, prawidłowy przebieg procesów gojenia, przyczyniając się do szybszego ustępowania dolegliwości. Zasady metody McKenziego, dotyczące lokalizacji generatora bólu oraz doboru właściwego bodźca mechanicznego, wykorzystywane do badania i leczenia bólów kręgosłupa spowodowanych zaburzeniami mechaniki, stosuje się, z bardzo dobrym efektem, w leczeniu zespołów bólowych stawów i tkanek okołostawowych w obrębie kończyn.
Celem leczenia w metodzie McKenziego jest nie tylko ograniczenie lub zlikwidowanie objawów bólowych, ale przywrócenie możliwie pełnej funkcji strukturom generującym ból, oraz zabezpieczenie przed nawrotami dolegliwości. U Pacjentów leczonych zgodnie z zasadami metody McKenziego, odsetek Pacjentów z nawrotem dolegliwości, jest zdecydowanie mniejszy, niż u Pacjentów, u których stosowano inne metody leczenia oparte na dozowaniu bodźców mechanicznych.
Precyzyjną selekcję Pacjentów do usprawniania metodą McKenziego zapewnia jej część diagnostyczna. Tylko Ci z Pacjentów, u których stwierdza się charakterystyczną zmienność objawów (np. centralizacja), kwalifikowani są do dalszego leczenia zgodnie z algorytmem McKenziego. U niewielkiej grupy Pacjentów, charakter zmian w narządzie ruchu, nakazuje zastosowanie innych metod leczenia (w tym leczenia operacyjnego). Część diagnostyczna Metody Mckenziego, pozwala z dużą trafnością, na wyodrębnienie tych Pacjentów.
« powrót